Bir ağustos sabahı,
Birbirinden uzak ama birbirini arayan iki göz...
Sevmenin usul yalnızlığında
Uzaklaşıyordu istemeden
Sevginin ne olduğunu unutmuş,
Bir yıkıma gidercesine birbirinden...
Yaşam savaşında kaybolmuşlarken
Kenetlenmiş bir çift kalp, yolladı işaretlerini
Yıldırım okları misali
Çıkmazlardan bir yol seçti, geldi...
Yol uzun, yol dikenli...
Yürüyorlardı oradan oraya, iki vurgun kalp:
Sokak lambalarının yansımasındaki yağmur damlalarının ıslaklığında
Buldular sonunda birbirlerini
Nefes oldular yalnızlıklarına...
Ağustos çıkmazında
Hatıraların davetiyle çıktılar yeni bir yola
Bir yudumluk şiirleri
Bir nefeslik ömürleri
Yaşayıp gidiyorlar şimdileri...
👏👏