Zaman bizden birçok şeyi götürüyor. Saf güzelliği, habersiz mutlulukları ve en çok da yaşımızı alıp götürüyor. Hayatın bizden götürdüğü en güzel şey bence acı; kötü şeyleri alıp götürürken bizden tek istediği şey ise sabırdır.
Zaman verildiği takdirde hayat en ağır acıları bile alıp götürüyor.
Marcus Cicero şöyle bir cümle bırakmış hayat defterine ''Zamanın azaltamadığı hafifletemediği acı yoktur.'' Bu da düşüncemizi destekler nitelikte. Marcus'un cümlesinin hayatta işleyebilmesi için sabır gerekiyor. İşte burada sabır devreye giriyor, bekliyoruz bir süre sonra bir bakıyoruz hayat almış acıyı, öfkeyi ve kini.
Düşünüyorum nasıl olur da bir gün içini kemiren hisler zaman ile etkisini kaybediyor? Hayat nasıl alıyor bu ağırlığı üzerimizden. Hayat mı çok güçlü yoksa biz mi unutacak kadar aşağılığız?
Cevabını Dostoyevski vermiş aslında: ''Aşağılık insanoğlu, her şeye alışır.''
Alışıyoruz, dün hissettiklerimizi bugün unutuyoruz. Bir yandan fevkalade, bir yandan acizane. Velhasıl, hayatın bizden götürdükleri kadar bize getirdikleri de oluyor. Peki neler getiriyor bize zaman, iyisiyle kötüsüyle neler katıyor hayatımıza? Yaşımızdan götürdükçe tecrübe getiriyor. Bazen güzel haberler veriyor, bazen de güzel insanlar katıyor hayatımıza. Ölümü getiriyor, aşkı, bazen heyecanı, bazen yaşadığımız en kötü anı... Saymakla bitmez ne hayatın getirdikleri ne de götürdükleri. Tek bildiğim, hayat bize ne yaşatıyorsa bir daha aynısı tekrarlanmıyor. Belki benzeri çok şey yaşıyoruz, aynı kapıya çıksa da aynı yoldan geçmiyoruz.
Milattan önce yaşamış, hayatı hakkında pek az şey bildiğimiz Herakleitos yüzyıllar önce
''Aynı nehirde iki kez yıkanılmaz'' demiş. Bu cümleyi yakından incelediğimizde hayatın bizden aldıklarını da verdiklerini de yalnızca bir kere aynı şekilde yaşayabileceğimiz kanısına varıyoruz. Acı, kin, öfke hatta aşk, hepsi su misali zamanla akıp gidiyor. Hayat bunlar gibi çok şeyi götürse de yeniden akan su ile yeni aşklar, nefretler verebiliyor. Bize ne verirse, bizden ne alırsa alsın her yaşadığımız olay hissettiğimiz bütün hisler kıymetli ve bedayidir. Sadece güzel olay ve hisler değil, hayatın bize verdiği acı da keder de değerlidir. Çünkü hayat acı veriyorsa işin sonunda tecrübeyi vermeyi unutmuyor. 19. Yüzyılda parlayan Alman ressam Anselm Feuerbach ''En iyi hayat kaideleri, insanın bizzat tecrübe ettikleridir.'' demiş bu da bizlere hayat acıyı getirerek bizleri cezalandırsa dahi tecrübe ile mükafatlandırabiliyor demektir.
Özetle hayat getirdikleri ve götürdükleriyle beraber yaşanmaya değer.
Kaynakça:
Çok güzel bir yazı olmuş. Teşekkür ederiz :)
Çok güzel bir yazı olmuş
Çok güzel bir yazı olmuş. Tebrik ederim
Kesinlikle katılıyorum...tekrarı yok hiç bir şeyin 🌻YAŞAYABİLDİYİN KADARSIN 🌻 💜
'Alışıyoruz, dün hissettiklerimizi bugün unutuyoruz. ' Ne kadar güzel bir yazı olmuş. Tebrik ederim.