Seferler iptal olurken fırtınasız günler düşledik. Babaları aramazken geceler boyunca ağladık. Kardeşler uzaktaydı biraz ana rahminden biraz göbeğimizdeki delikten bahsettik. Kulağımız kimsesizlerdeydi, kimseleri dinlemedik. ‘Az uyku, tenlerin kardeşliği’ dedik. Düşünsene Yasemin, ben senin beyaz kazağın sen benim mavi yorganım olmasaydın nasıl da çetin geçerdi kış. Bilmezlikten gelme. Bir kez olsun ‘özledim’ de. İnadımdan şiirlere saklanan adınla nasıl baş edeceğimi söyle. ‘Uyuyamıyorum’ dediğimde gözlerini devirme. Aylar öncesinde de söylemiştim: Uyku, senin yanında olmadıkça şehrin en ücra köşesinde. ‘Bana da şiirler yazıldı, hiçbirinde kendimi göremedim’ dediğimde sırtını dön, tavanla bakış yine. Çok küs, çabuk affet. Ocak cenazeleri kaldırıldı, şubat depremi hala acıtıyor canımızı. Mart başımızı döndürse de nisan yağmurlarında durulandık. Kornealarımızı eriten, kirimizi arıtan yağmur içimizi çürüttü. Bak ben, lügatimden affı kaldıracak kadar küstüysem de yine döndüm evime. Otobandan önceki son çıkışı buldum bir şekilde. ‘Şarabın mezesi peynirdir’ dedim, akşamdan kalma cipsler yedim… Ne kadar uzağa gitsem de köşedeki kahvecide buluştum seninle. Az evvel aşağıdan topladığım bozuklukları üçüncü katın penceresinden attım, tükürdüğümü yaladım. Eskiyen dostlarıma yenildim, insanların da bir eşya gibi ve bir eşya kadar eskiyeceğini öğrendim. Sokak sokak hurdacı arayıp sonunu bile bile yeni insanlar giydim üstüme. Bak ben, kırılmış kalpleri duyamayacak kadar sağır olmuşsam da dinledim seni. Mektuplarda ya da sehpandaki notlarda bulamadığın ateşi kitapların arasından çıkardığın çakmaklar verse de usanmadan, uslanmadan harladım onu. Gelip gitmeler sırasında ‘sevmek yok’ dediğim otobüs camları bilir, hissetmenin güçlüklerini. Dilinde onlarca insan, duydum hepsinin adını. Duydum ve sırasıyla tekrarladım hepsini. Bu yüz, bu yüzden tekrara düştü. Sen yolcu ben hancı, aşk gerçeğe yenik düştü.
''Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi
Hani sen iyiydin
Halden anlardın
Hani sen git demiyecektin bana
Ve ben her şeye rağmen gelecektim
İçimde bir umut
Ellerimde olgun meyvalar
Dünya nimetleri
Gözlerimde yanıp yanıp sönen bir pırıltı
Ama ne sen gel dedin
Ne de ben gelebildim her şeye rağmen
Aşkımız ayrılıklarla başladı
Deli dolu akan nehirlerden tas tas sular içtik
Öyle ateşlerle doluydu yüreklerimiz öyle tutkundu
Karlı dağların serinliğinde uyurduk geceleri
Deniz fenerinin ışığında yıkanırdık
Köpükten bir çalkantıydı içimizde zaman
Ne yana baksak denizdi, maviydi, ışıktı
Sonra bir çaresizlikti zifir
Akıntıya kapılmış gemiler gibiydik
Bir org çalınır gibi yanı başımızda
Öyle kendinden geçmiş, öyle başıboş
Öyle derin duygular içindeydik, anlatılmaz
Sarhoş rüzgarlara bıraktık kendimizi
Aldığını geri vermez dalgalara
Görmediğimiz ülkeler gördük gün doğusunda
Tatmadığımız yemişlerden tattık; günahkâr olduk
Alevden bir tasta eridi günler
Bir cehennem ateşiydi aşk içimizde
Hiç sönmeyecekmiş gibi yanıyorduk
Tutsaklığımız nasıl başladı bilinmez
Paslı demir kapılar kapandı üstümüze
Taş duvarlarda kayboldu boğuk seslerimiz
Çaresizliğimizi bize aynalar söyledi, inanmadık
Kuşatıldık ansızın kederle, ayrılıkla
Aman vermez karanlıklar sardı dört yanımızı
Yalnızlık bir ağrı gibi çöktü başımıza
Uyuduk bir daha uyanamadık
Şimdi bir kutup var sana çeker beni
Bir kutup var senden öteye
Ben onun için böyle ortalıklarda kaldım
Dağ yollarında, caddelerde, sokaklarda
Onun için bulup bulup yitirdim seni
Hangi kapıyı çaldıysam sen açtın bana
Hangi gözümü yumduysam seni gördüm
Zamandın, zamandan öte bir şeydin
Yıllarca bir meşale gibi yandın uzaklarda
Bu manyetik alanda boğulmam senin yüzünden
Bu zincirleri sen vurdun ellerime
Sen getirdin bunca karanlıkları
Al şunu mum yak
Korkuyorum
Bir taş aldım attım denize
Günahlarımdan kurtuldum
Alfabenin yirmisekizinci harfindeyim
Öteye gidemem
İtme beni
Benim de bir insan tarafım vardı
Bakma böyle kötü olduğuma
Benim de dileklerim vardı
Benim de bir beklediğim vardı yaşamaktan
Yeter artık vurma yüzüme çirkinliğimi
Her gün bir kadın ağlar benim yüzümde
Büyük dertler için benim ellerim
Anlamıyor musun
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim
Bütün kötü yerlerde ben korkarım
Biliyorum
Bir hayvan leşiyim öleli kırk gün olmuş
Fabrika bacalarında bir kara dumanım
Zehirim akrep kuyruklarında
Kötüyüm sevemediğin kadar
Öyle fenayım
Kapanmış bıçak yaralarında
Bu pis çöp tenekelerinde unut beni
Unut artık
Bayat bir ekmek gibi
Çürümüş bir elma gibi
Sarı badanalı evlerde kazanlar kaynar
Sarı badanalı evlerde günahlar işlenir her gece
Sarı badanalı evlerde ölüler yıkanır
Sarı badanalı evleri sev biraz
Bu evlerde zaman benim akşamlarımdır yitirilmiş
Bu kazanlarda benim gözbebeklerimdir kaynayan
Bu sarılarda benim yüreğim bir ölür, bir dirilir
Anladım
Bu dünyada benden başka kimse yok beni anlayan
Tosca'dan bir arya hatırlıyorum şimdi
Sus biraz
Ensemde bir akrep yürüyor
Bırak yürüsün
Sabaha asacaklar beni
Dokunma
Yedi canım vardı, ikisi gitsin
Bunca ölümler az gelir bana
Kalbimi yardım
Bir damla kan aktı
Kutuplara kar yağıyordu
Üşüdüm
Failatun vezniyle seni çağırıyorum
Bana imbiklenmiş yeşilliğini getir
Dur gitme
Beş kuruşum vardı kaybettim
Dur gitme
Isırgan otlarından kurtar beni
Deniz analarının gözlerini çaldım
Sana bakmak için
Güneşi üçe böldüm
Al biri senin olsun
Yüzümde beş bıçak yarası var
Bir de sen vur
Barut kokusunu severim
Bir portakalı dilim dilim soy
Acıktım
Tut ki ben yoğum artık yeryüzünde
Tut ki bir marul yaprağıydım
Öldüm
Al şu serçe parmağım sende kalsın
Ben kötüyüm
Allahsızım
Korkunç çirkinim
Ben seksensekizinci tul dairesiyim
Sağ gözümün üç kirpiğini kestim
Al
Ben lanetlendim
Chopin'in cenaze marşı çalınıyor
Ölüler ayağa kalktı
Görüyor musun
Şu soldan ikinci benim
Senin yüzünden öldüm
Şimdi seni getiriyorlar karanlığıma
Ağlıyorum
Biraz sev beni
Gül biraz
Yaklaş biraz
Seni affediyorum
Kuşkonmaz dallarına astım kendimi
Sedir ağaçlarına gül yapraklarına
Başımı taşlara vurdum
Gözbebeklerimde büyük camlar parçalandı
Tanrısal duygular içindeydim
Bütün tanrısızlığımdan uzakta
Bir kemiklerinin sertliğini aldım
Bir teninin aklığını
Sonra sıcaklığını dudaklarının
Gel bak
Sana bir tanrı getirdim
Gel bak
Bir tanrı yarattım senden''
Ümit Yaşar Oğuzcan, Sana Bir Tanrı Getirdim
Comentários